Let op: redder-alarm! Onlangs stonden onze Next Element collega’s op de internationale conferentie van de Association for Talent Development (ATD). Honderden mensen bezochten hun stand. Velen waren enthousiast, stelden vragen en vertelden waarom ze op het evenement waren. Maar er was één uitzondering. Een man van een andere organisatie – een paar stands verderop – kwam meerdere keren langs. Niet om vragen te stellen of echt in gesprek te gaan, maar om ongevraagd te geven over wat er volgens hem mis was met onze producten en wat wij ‘beter’ konden doen. Zonder dat hij iets wist van wat we daadwerkelijk doen. En precies daar zit het probleem: Als jouw drang om te ‘onderwijzen’ groter is dan de bereidheid van de ander om te leren, gaat het mis. Wat bedoelen we met ‘Redden’? Ken je van die mensen die zichzelf tot expert noemen over jouw werk? Ze willen vooral zenden, niet luisteren. Ze geven advies waar niemand om heeft gevraagd en lijken niet te merken hoeveel schade dat aan kan richten. We noemen dit gedrag ‘Redden’ – één van de drie dramaposities die mensen in kunnen nemen vanuit stress. Het lijkt misschien behulpzaam, maar het werkt vaak averechts. Hoe voorkom je dat je gaat Redden? Een belangrijk uitgangspunt van Compassionate Accountability® is: begin met Openheid . Dat betekent: · Afstemmen op de ander · Eerlijk zijn over je eigen bedoelingen en gevoelens · Ruimte maken voor veiligheid en nieuwsgierigheid Leren gebeurt alleen als mensen zich veilig voelen én nieuwsgierig zijn. Als jij te veel in de ‘onderwijs-stand’ staat terwijl de ander daar (nog) niet voor open staat, is het tijd om even pas op de plaats te maken. Vraag jezelf af: Wat kan ik doen om een betere leeromgeving te creëren? Wat we leerden van L&D-professionals op ATD Tijdens de beurs nodigden onze collega’s bezoekers uit om een korte zelftest te doen, de Compassionate Accountability® Assessment . Daarmee ontdek je hoe je scoort op drie compassievaardigheden: · Openheid (afstemmen en luisteren) · Vindingrijkheid (problemen oplossen, informatie delen) · Standvastigheid (grenzen aangeven, vasthouden aan wat belangrijk is) Bij deze groep professionals scoorde Vindingrijkheid het hoogst. Wat logisch is: zij zitten in een vakgebied dat draait om leren, adviseren en kennis delen. Maar let op: als één vaardigheid te sterk ontwikkeld is ten opzichte van de andere twee, ontstaat er een disbalans. Te veel Vindingrijkheid en te weinig Openheid? Dan ligt ‘Redden’ op de loer. Precies zoals die man die ons inspireerde om dit artikel te schrijven. Een vriendelijke reminder aan onze collega’s in Learning & Development: Let goed op wanneer je merkt dat jouw behoefte om iets uit te leggen, te adviseren of te helpen groter is dan de wens van de ander om te leren. Dat is hét moment om de focus te verleggen naar Openheid . Ga terug naar de basis: luisteren, afstemmen en ruimte maken voor echte verbinding. Drie praktische tips om te helpen zonder te ‘Redden’: 1. Wees eerlijk over je intenties. Waarom wil je helpen? Wat is jouw motivatie? Wat hoop je dat de ander eraan heeft? 2. Vraag eerst om toestemming. Ongevraagd advies helpt zelden. Vraag: “Mag ik iets met je delen?” of “Sta je open voor een suggestie?” 3. Vraag naar hun perspectief. Hoe ervaren zij jouw hulp of advies? Wat hebben ze nodig? Neem de tijd om echt te luisteren. Met compassievolle groet, Monique Bruil Artikel van Nate Regier, https://www.next-element.com/resources/blog/when-your-need-to-teach-exceeds-their-desire-to-learn/ “Copyright 2022 Next Element Consulting, LLC. All rights reserved.”

Als leider kom je vroeg of laat voor moeilijke beslissingen te staan. Of het nu gaat om strategische keuzes, personeelszaken of veranderingen binnen je organisatie, de manier waarop je deze beslissingen neemt vormt het verschil tussen succes en mislukking. Maar hoe neem je daadkrachtige beslissingen zonder van je team te vervreemden? De uitdaging van moeilijke beslissingen Veel leiders worstelen met besluitvorming omdat ze: Bang zijn om als ongevoelig of hard over te komen. Het risico vrezen om relaties binnen het team te schaden. Vermijden om verantwoordelijkheid te nemen uit angst voor kritiek. Twijfelen aan hun eigen capaciteiten. Toch is besluiteloosheid geen optie. Het leidt vaak tot verwarring, gebrek aan richting en uiteindelijk demotivatie binnen je team. Mensen willen een leider die duidelijk is en knopen durft door te hakken. Hoe kies je voor daadkracht met compassie? Gelukkig hoef je niet te kiezen tussen daadkracht en compassie. Vanuit compassievolle verantwoordelijkheid kun je beide combineren: 1. Communiceer open en transparant: Deel je gevoel. En leg uit waarom een beslissing nodig is en wat de overwegingen zijn geweest. Geef je team inzicht in het proces en betrek hen waar mogelijk. 2. Gebruik 'ik'-uitspraken: Dit voorkomt dat mensen zich aangevallen voelen. In plaats van “Jullie moeten dit accepteren,” kun je zeggen: “Ik heb besloten dat dit de beste weg is, en ik sta open voor jullie vragen of zorgen.” 3. Wees bereid om te luisteren: Daadkrachtig zijn betekent niet dat je onbuigzaam moet zijn. Luister naar feedback en erken emoties, en focus daarbij op wat nodig is voor het grotere geheel. 4. Blijf koersvast: Onze Vuurtorenstrategie ® leert je om consistent te kunnen blijven, zelfs tijdens stormachtige tijden. Mensen voelen zich veiliger als ze weten dat hun leider een duidelijke visie heeft en daar niet snel van afwijkt. Praktijkvoorbeeld: moeilijke beslissingen in actie Stel je voor dat je een reorganisatie moet doorvoeren die impact heeft op je team. Je weet dat dit spanningen kan veroorzaken. Door je beslissing te communiceren met compassie en verantwoordelijkheid, geef je mensen de ruimte om hun gevoelens te delen zonder het vertrouwen te verliezen. Tegelijkertijd blijf je duidelijk over de redenen achter de verandering en de te verwachte resultaten. De win-win van daadkracht en verbinding Leiders die moeilijke beslissingen nemen vanuit zowel compassie als verantwoordelijkheid, bouwen sterkere teams. Ze laten zien dat je tegelijkertijd menselijk en effectief kunt zijn. Je team voelt zich gehoord en serieus genomen, zelfs als niet iedereen het eens is met de beslissing. De volgende keer dat je voor een moeilijke keuze staat, vraag jezelf dan af: Hoe kan ik daadkrachtig zijn zonder de verbinding met mijn team te verliezen? De Vuurtorenstrategie® helpt je balans te vinden en leid je je team door zelfs de moeilijkste situaties heen. Ben je benieuwd hoe dit werkt en wat het voor jou kan betekenen, neem dan eens een kijkje op onze website of stuur mij een PB. Ik kom graag in contact en help jou en je team graag op weg. Compassievolle groet, Monique Bruil

In een wereld vol onzekerheid, verandering en chaos, hebben mensen meer dan ooit behoefte aan richting en stabiliteit. Als leider kun je deze rol vervullen door de rots in de branding te zijn die anderen de weg wijst - zoals een vuurtoren dat doet voor schepen in stormachtige wateren. Dit is precies waar de Vuurtorenstrategie ® voor staat. Wat is de Vuurtorenstrategie? De Vuurtorenstrategie is een krachtige metafoor voor leiderschap. Net zoals een vuurtoren een veilige haven biedt en standvastig blijft staan te midden van golven en stormen, dient een leider kalm en gefocust te blijven, ongeacht de omstandigheden. Het gaat om veiligheid creëren, helderheid bieden en een vaste koers aan te houden, zelfs wanneer alles om je heen in beweging is en het misschien wel stormachtige tijden zijn. Waarom is deze strategie juist nu nodig? Veel organisaties en teams ervaren momenteel: Onzekerheid: Door economische schommelingen, technologische veranderingen en maatschappelijke verschuivingen. Stress en verwarring: Werknemers voelen zich vaak overweldigd door de hoeveelheid informatie en de snelheid van veranderingen. Gebrek aan richting: Zonder een duidelijk doel of visie raken teams stuurloos. De Vuurtorenstrategie helpt leiders om in deze omstandigheden niet alleen zelf koers te houden, maar ook hun teams te begeleiden naar een veilige en productieve haven. Hoe pas je de vuurtorenstrategie toe? Sta AAN: oftewel wees zichtbaar en toegankelijk voor anderen. Door open te staan voor je eigen gevoelens en gedachten, als ook voor de ander. Bied helderheid: Deel je visie en verwachtingen duidelijk met je team. Zorg dat iedereen weet wat het doel is en wat hun rol daarin is. En wees ook nieuwsgierig naar de visie van anderen. Wees een baken: Door consequent te handelen en je team te ondersteunen, bouw je vertrouwen op. Mensen volgen graag iemand die stevig in zijn schoenen staat en consistent is. Zorg voor balans tussen mens en resultaat! De impact van de vuurtorenstrategie Leiders die deze strategie toepassen, creëren een omgeving waarin mensen zich veilig voelen , nieuwsgierig zijn en eigenaarschap (kunnen) nemen. Ze helpen hun teams om door de storm te navigeren en houden het einddoel altijd voor ogen. Het resultaat? Meer begrip, vertrouwen, betrokkenheid, betere resultaten en verbinding. Dus als de golven hoog zijn en de wind sterk waait, vraag jezelf dan af: Sta ik, alszijnde de vuurtoren, AAN voor mijn team? Compassievolle groet, Monique Bruil

Conflict. Het is een woord dat bij velen ongemak oproept. Of het nu op de werkvloer, in persoonlijke relaties of binnen organisaties is, conflict voelt vaak als een hindernis die we liever uit de weg gaan. Maar wat als conflict niet iets was om te vrezen, vermijden of bevechten, maar juist een kans biedt voor groei en samenwerking? Waarom conflicten zelden oplossen wat ze moeten oplossen Wanneer conflicten ontstaan, zien we vaak dezelfde patronen: · Vermijden: We draaien om de hete brij heen in de hoop dat het probleem vanzelf verdwijnt. · Agressie: We vallen aan om onze positie te verdedigen, vaak zonder naar de ander te luisteren. · Manipulatie: We proberen de situatie in ons voordeel te draaien, zonder oog voor wederzijds begrip. Deze strategieën leiden zelden tot duurzame oplossingen. Ze versterken de kloof tussen mensen en zorgen ervoor dat het werkelijke probleem onopgelost blijft. De kracht van Compassionate Accountability® in conflicten Vanuit compassievolle verantwoordelijkheid kijken we anders naar conflict. Het stelt dat conflict simpelweg de energie is die ontstaat uit de kloof tussen wat we willen en wat we ervaren. Deze energie kan destructief zijn, maar met de juiste aanpak kun je het inzetten voor een constructieve verandering. Hoe werkt dit in de praktijk? 1. Pauzeren en reflecteren: Neem een moment voordat je reageert. Vraag jezelf af wat je echt voelt en waarom. 2. Erken je eigen aandeel: Wat is jouw bijdrage aan het conflict? Welke verantwoordelijkheid kun jij nemen? 3. Toon nieuwsgierigheid: In plaats van direct te reageren, stel vragen om de ander beter te begrijpen. “Kun je me meer vertellen over hoe jij dit ziet?” 4. Zoek samen naar oplossingen: Focus niet op wie er gelijk heeft, maar op hoe je samen vooruit kunt komen. Van strijd naar samenwerking: een praktijkvoorbeeld Stel je voor: een teamlid komt te laat met een deadline. De eerste impuls kan zijn om boos te worden of direct schuld toe te wijzen. Maar wat als je de situatie benadert vanuit compassie en verantwoordelijkheid? Deel je gevoel (wat merk je bij jezelf op?). Wees nieuwsgierig; vraag wat de reden is dat de deadline niet gehaald is. Geef een grens aan door bijv. te hercommiteren en je eigen verwachtingen te erkennen. Toets hoe de ander hierna kijkt. Door niet direct in de aanval te gaan, creëer je ruimte voor begrip en samenwerking. Het teamlid voelt zich niet aangevallen, maar gesteund, en de kans op een herhaling van het probleem neemt af. Wat heb je te winnen? Leiders die conflict zien als een kans, bouwen sterkere relaties op, bevorderen open communicatie en creëren een cultuur van wederzijds respect. Ze vermijden het 'drama' van schuld en rechtvaardiging en richten zich in plaats daarvan op de relatie en échte resultaten. Mocht je weer eens geconfronteerd worden met conflict, kies er dan voor om het vanuit compassie en verantwoordelijkheid te benaderen. Je zult merken dat je niet alleen het conflict oplost, maar ook de band versterkt met de mensen om je heen. Conflict is niet het probleem. Het is hoe we ermee omgaan dat het verschil maakt. Compassievolle groet, Monique Bruil

In leiderschap draait succes om het vermogen om verbinding te creëren en tegelijkertijd resultaten te behalen. Toch merken sommige leiders dat ze goed zijn in het ene, maar moeite hebben met het andere. Vooral leiders die gedreven worden door compassie, kunnen het lastig vinden om hun compassie te combineren met de eisen van besluitvorming en het behalen van resultaten, vooral in moeilijke situaties. Waarom is deze combinatie zo moeilijk? Wat gebeurt er wanneer leiders belangrijke aspecten van hun mindset uitschakelen? En wat zijn de gevolgen voor hun teams, organisaties en hun eigen welzijn? Compassie versus verantwoordelijkheid Voor compassievolle leiders kan het idee om resultaatgericht te zijn in strijd lijken met hun kernwaarden. Ze kunnen zich zorgen maken dat ze koud of ongeïnteresseerd overkomen en besluiten nemen zonder persoonlijke aandacht voor hun teamleden. Maar is dit wel de juiste kijk? Of wordt er verkeerd begrepen wat er nodig is om echte resultaten te behalen? Compassionate Accountability® oftewel Compassievolle Verantwoordelijkheid laat zien dat compassie en verantwoordelijkheid niet tegenstrijdig zijn, maar juist hand in hand gaan. Een leider die alleen verbinding zoekt, vertraagt vaak de voortgang. Een leider die zich alleen richt op resultaten, kan het team vervreemden. De echte uitdaging is om beide tegelijk in balans te houden—een taak die vraagt om het activeren van de drie schakelaars van de Compassie Mindset® (meer hierover later). Waarom we vaak moeite hebben met resultaatgerichte beslissingen Er zijn verschillende redenen waarom we het moeilijk vinden om compassie en verantwoordelijkheid (resultaten) met elkaar te combineren: Eerdere ervaringen: Mislukkingen of zelfs successen uit het verleden kunnen het huidige gedrag beïnvloeden. Iemand die ooit kritiek kreeg op een moeilijke beslissing, kan bang zijn dit opnieuw te doen. Aan de andere kant kan een lovende geschiedenis ervoor zorgen dat ze verbinding boven resultaten stellen. Perceptie en vooroordelen: We maken ons vaak zorgen over hoe beslissingen overkomen. Worden ze als te streng ervaren? Vrees je het vertrouwen van je team te verliezen? Deze zorgen kunnen leiden tot twijfel en het uitstellen van beslissingen. Vermijden van besluitvorming: Beslissingen nemen kan ongemakkelijk zijn. Als we dit vermijden, doen we dit vaak om conflicten of ongemak te voorkomen. Dit kan leiden tot grotere problemen, zoals onduidelijke richting of onopgeloste spanningen binnen het team. Interne strijd: Wanneer we verbinding boven resultaten stellen, kunnen we in conflict komen met onszelf. Je weet dat je team duidelijke verantwoordelijkheid nodig heeft, maar vreest de gevolgen van het verlaten van je comfortzone. De prijs van het uitschakelen van de schakelaars Volgens het Compassionate Accountability® -model dienen we drie belangrijke "schakelaars" te activeren willen we succesvol zijn: de waarde-, capabel- en verantwoordelijkheidsschakelaar. Deze schakelaars helpen om zowel te sturen op mens als op resultaat. Wanneer we worstelen, is het vaak omdat een of meer van deze schakelaars “uit” staan. Waarde: Deze schakelaar staat voor het waarderen van jezelf en anderen. Als deze uitstaat, kunnen we moeite hebben om onze eigen bijdrage of die van je team te waarderen, wat het vertrouwen en de psychologische veiligheid schaadt. Capabel: Dit laat zien dat jij - en je team - de vaardigheden en middelen hebben om successen te behalen. Als deze schakelaar uitstaat, kunnen we ons overweldigd voelen en twijfelen aan ons vermogen om effectief te leiden of anderen te helpen. Verantwoordelijk: Deze schakelaar herinnert ons eraan dat we verantwoordelijk zijn voor hoe we handelen en problemen oplossen. Wanneer deze uitstaat, vermijden we verantwoordelijkheid voor onze acties, of moedigen we anderen niet aan hetzelfde te doen. De lange termijn impact Wanneer we de balans niet kunnen vinden, ervaren we vaak negatieve gevolgen. Het innerlijke conflict tussen compassie en de angst dat resultaten niet worden behaald, kan leiden tot chronische stress, angst en zelfs depressie. Fysiek kan dit zich uiten in vermoeidheid, hoofdpijn of spijsverteringsproblemen. Psychologisch kunnen we gaan twijfelen aan eigen capaciteiten, wat kan leiden tot het gevoel dat een “bedrieger” te zijn (imposter syndroom) of verlies van zelfvertrouwen. Mensen die geloven dat zij waardevol, capabel en verantwoordelijk zijn, maar dit niet naar anderen kunnen overbrengen, vervreemden zich en kunnen zelf opgebrand raken door alles zelf te blijven doen. De cirkel doorbreken: compassievolle verantwoordelijkheid omarmen Het goede nieuws is dat we kunnen leren om compassievolle verantwoordelijkheid te omarmen, door mens en resultaat met elkaar in balans te brengen. Hoe doe je dat? Herformuleer besluitvorming: Zie in dat moeilijke beslissingen niet per definitie onvriendelijk zijn. Ze kunnen juist daadkrachtige uitingen van compassie zijn, wanneer ze genomen worden met een lange-termijndoel voor het team in gedachten. Omarm ongemak: Groei gebeurt buiten de comfortzone. Besef dat ongemak een normaal onderdeel is van het proces om verbinding te maken terwijl je resultaten boekt. Activeer alle drie schakelaars van de compassie mindset: Zorg ervoor dat je elke interactie benut om jezelf en anderen als waardevol, capabel en verantwoordelijk te zien. Zoek steun: Je hoeft het niet alleen te doen. Mentoren, coaches of collega’s kunnen compassie en verantwoordelijkheid bieden, zodat je als leider jouw acties kunt afstemmen op hun waarden. Wat staat er op het spel? Leiders die compassie en verantwoordelijkheid negeren, riskeren het ondermijnen van hun teams, organisaties en zichzelf: Zonder verantwoordelijkheid kunnen teams het vertrouwen in hun leider verliezen. Zonder verbinding kunnen medewerkers zich terugtrekken en minder goed presteren. Zonder interne afstemming gaat de gezondheid achteruit en verliezen effectiviteit. Ben jij bereid om alle schakelaars te activeren? Door dat te doen, bouw je niet alleen sterkere relaties en boek je betere resultaten, maar creëer je ook een blijvende impact. Het pad is misschien niet makkelijk, maar het is de moeite waard - voor jouw team, je organisatie en zeker ook voor jezelf.  Met compassievolle groet, Monique Bruil Artikel van Nate Regier, https://www.next-element.com/resources/blog/the-connection-results-conundrum/ “Copyright 2022 Next Element Consulting, LLC. All rights reserved.”

Verlies hoort bij het leven. Of het nu gaat om een baan, een relatie, een kans of zelfs een stukje van jezelf, verlies kan ons uit balans brengen en onze wereld op zijn kop zetten. We besteden vaak veel tijd en energie aan het vermijden van verlies, maar wat als de echte kracht juist ligt in het omarmen ervan? In plaats van te vechten tegen wat we niet kunnen veranderen, biedt het omarmen van verlies ons een mogelijkheid om te groeien. Dit artikel neemt je mee in hoe je verlies kunt omarmen met behulp van Compassionate Accountability®, en hoe je deze aanpak kunt inzetten om niet alleen te herstellen, maar ook te floreren. Wat verlies met ons doet Verlies raakt ons allemaal anders. Het kan gevoelens van verdriet, boosheid, teleurstelling, verwarring of zelfs opluchting oproepen. Wanneer we verlies niet onder ogen zien, kunnen deze emoties zich opstapelen en ons welzijn ondermijnen. We verliezen vaak meer dan we zelf beseffen, sta bijvoorbeeld eens stil bij de volgende verliezen: Tijd , terwijl we proberen het perfecte pad te bewandelen. Energie , doordat we proberen anderen te controleren. Slaap , door te piekeren over het verleden of de toekomst. Relaties , wanneer we de mensen die we het meest nodig hebben bekritiseren. Hoop , door onszelf te overladen met onmogelijke verwachtingen. De kracht van compassievolle verantwoordelijkheid Compassievolle verantwoordelijkheid helpt ons verlies niet alleen te doorstaan, maar er ook iets waardevols uit te halen. Het draait om de balans tussen compassie en verantwoordelijkheid. Door mild voor onszelf te zijn en actief verantwoordelijkheid te nemen voor onze gevoelens, gedachten en gedrag, kunnen we verlies zien als een kans voor groei. Enkele praktische stappen om verlies te omarmen vanuit compassievolle verantwoordelijkheid: Accepteer de realiteit: Erken dat er geen perfect moment of plan bestaat. Dit geeft je de vrijheid om moedig vooruit te gaan. Focus op wat je kunt controleren: Investeer in je eigen keuzes, in plaats van je energie te steken in het proberen te beïnvloeden van anderen. Vergeef jezelf: Maak ruimte voor fouten (uit het verleden) en stel een actieplan op voor de toekomst. Wees eerlijk over je angsten: Vraag om hulp en geef anderen het voordeel van de twijfel om je relaties te versterken. Herstel je focus: Wanneer je je overweldigd voelt, neem een moment, adem diep in en zoek contact met iemand die je vertrouwt. Van verlies naar groei Door verlies te omarmen kun je je prioriteiten opnieuw kalibreren en je richten op wat echt belangrijk is. Je kunt je gezondheid, relaties en zelfs je professionele leven versterken door de lessen uit het verlies te integreren in je dagelijks leven. Dus een volgende keer dat je geconfronteerd wordt met een verlies, zie dit dan niet als een eindpunt, maar juist als een nieuw begin. Omarm het, leer ervan en groei erdoorheen. Want juist in de diepte van verlies liggen vaak de grootste kansen voor persoonlijke groei en transformatie. Ben jij klaar om verlies niet langer te zien als een obstakel, maar als een kans? Compassievolle groet, Monique Bruil

Wat als conflict niet iets is om bang voor te zijn, te vermijden of doorheen te vechten, maar juist om te omarmen? Wat als we het niet zien als een strijd die gewonnen moet worden, maar als een kans om verbinding te maken, samen te werken en echte oplossingen te creëren? En wat als dit niet alleen een persoonlijke verschuiving is, maar een wereldwijde? Stel je voor dat wereldleiders conflicten benaderen met de mindset van Compassionate Accountability® , waarbij compassie en verantwoordelijkheid geen tegenstrijdige krachten zijn, maar juist onscheidbare elementen van effectief leiderschap, probleemoplossing en menselijke verbinding. Conflict herzien: van problemen naar kansen De meeste mensen zijn geneigd conflict als iets negatiefs te zien, iets rommeligs, ongemakkelijks en het liefst te vermijden. Maar vermijden lost niets op. Net zo min als agressie, schuld of manipulatie. In plaats daarvan duwen deze reacties ons verder uit elkaar, waardoor echte oplossingen onmogelijk worden. Compassionate Accountability® daagt ons uit om conflict anders te bekijken. Conflict is simpelweg de energie die voortkomt uit de kloof tussen wat we willen en wat we ervaren. Het is het natuurlijke resultaat van verschillen tussen mensen. In plaats van conflict als destructief te zien, herkennen we het als een kans om compassie en verantwoordelijkheid samen te brengen. Compassie zonder verantwoordelijkheid is aanmoedigend zonder grenzen. Verantwoordelijkheid zonder compassie is controlerend. Wanneer beide aanwezig zijn, creëren we zinvolle, constructieve en respectvolle interacties, zelfs in de moeilijkste situaties. Wat als we dit toepassen op de wereld? Op dit moment worden wereldwijde conflicten vaak gedreven door machtsstrijd, angst en verdediging. Leiders graven zich in, naties kiezen kanten en mensen lijden. Maar wat als , in plaats van te reageren met wij tegen zij, leiders conflicten zouden benaderen met nieuwsgierigheid? Wat als , in plaats van verschillen als bedreigingen te zien, ze deze als waardevolle perspectieven zouden beschouwen die het waard zijn om te verkennen? Stel je wereldleiders voor die: ✅ Echte en normale emoties erkennen zoals woede, angst en onzekerheid, maar niet toestaan dat deze emoties vijandige beslissingen sturen. ✅ Proberen te begrijpen vóór ze reageren , en conflict herkennen als een signaal dat iets aandacht nodig heeft. ✅ Zichzelf en anderen verantwoordelijk houden , terwijl ze open blijven staan voor nieuwe perspectieven en samenwerking. ✅ Kiezen voor probleemoplossing in plaats van schuld , en de focus verleggen van straf naar vooruitgang. Hoe herprogrammeren we onze gedachten? De verschuiving van een angst gedreven benadering van conflict naar een aanpak met compassie en verantwoordelijkheid vraagt om bewuste inspanning. Zo beginnen we: 1. Erken dat conflict niet de vijand is , maar een natuurlijk onderdeel van groei en samenwerking. 2. Pauzeer voordat je reageert , en vraag jezelf af: "Leid ik met zowel compassie als verantwoordelijkheid?" 3. Ga met nieuwsgierigheid het gesprek aan , ga ervan uit dat er meer achter het verhaal zit dan je eerste reactie je vertelt. 4. Neem je eigen aandeel in de situatie , verantwoordelijkheid begint bij zelfbewustzijn. 5. Communiceer open en eerlijk , vermijd moeilijke gesprekken niet, maar benader ze met respect en duidelijkheid. De nieuwe "wat als" begint bij ons De manier waarop we met conflict omgaan, zowel persoonlijk, professioneel als wereldwijd, heeft de kracht om te verdelen of te verbinden, te vernietigen of te bouwen, te isoleren of te helen. Dus hier is de uitdaging: Wat als , we vanaf vandaag conflict niet meer zien als een obstakel, maar als een deur naar nieuwe mogelijkheden? Wat als we ervoor kiezen om het te benaderen vanuit Compassionate Accountability® oftewel Compassievolle Verantwoordelijkheid in plaats van met vermijding, schuld of agressie? En wat als , door deze verschuiving te maken, we niet alleen de manier waarop we leiden en werken veranderen, maar zelfs de manier waarop de wereld functioneert? De "wat als" is niet langer een droom. Het is een keuze. Laten we die keuze maken en werkelijkheid laten worden. Compassievolle groet, Monique Bruil Artikel van Nate Regier, https://www.next-element.com/resources/blog/conflict-the-new-what-if/?utm_source=Next+Element+Blog&utm_campaign=757363dfaa-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_838a9bf6ce-25c65a5d4e-520872308 “Copyright 2022 Next Element Consulting, LLC. All rights reserved.”

Er is één ding waar elk mens naar verlangt. Iedereen die ooit heeft geleefd, heeft geprobeerd het te krijgen. Er zijn naties op gebouwd. De meeste oorlogen worden ervoor gevoerd. Naties zijn erdoor gevallen. Facebook zou zonder dit misschien niet eens bestaan. Zonder dit zou het nieuws net zo goed kunnen stoppen. Ouders gebruiken het. Leraren gebruiken het. Predikanten gebruiken het. Politici gebruiken het. Kinderen leren het gebruiken van hun ouders, leraren, predikanten en politici. Het is legaal in elk land ter wereld. Het passeert grenzen ongezien. Voor sommigen is het het eerste waar ze naar grijpen. Voor anderen is het hun toevlucht wanneer niets anders werkt. Mensen besteden elke dag uren aan het zoeken ernaar. Het maakt atleten oncoachbaar en maakt coaches onuitstaanbaar. Het is een zeer moeilijke verslaving om vanaf te komen, en de meeste mensen vallen meerdere keren per dag terug. Het zit ingebakken in onze persoonlijkheid. Het helpt ons 's nachts te slapen. Het kan een gekwelde ziel tijdelijk kalmeren. Het is de reden waarom conflicten zo vaak slachtoffers eisen. Het is een krachtige valuta voor emotionele oorlogsvoering. Het is gratis om te krijgen, maar duur om te gebruiken. Wat is de meest verslavende drug? Rechtvaardiging! Bijna niets voelt beter dan het rechtvaardigen van onze gevoelens, gedachten, overtuigingen en gedragingen. De drang is nog sterker tijdens conflicten of wanneer ons gedrag niet ons beste zelf vertegenwoordigt. We moeten het op de een of andere manier goedpraten, voor God spelen, en de al wetende zijn. Zelfrechtvaardiging draait om de behoefte om onszelf te rechtvaardigen, om over iedereen te oordelen, inclusief onszelf. "Zie je wel, ik zei het toch." "Zie je, ik wist dat ik gelijk had." "Zie je, dat gebeurt mij altijd." "Zie je, zij doen altijd..." "Zie je hoe ze zijn?" Rechtvaardiging werkt ineffectief! De meest verslavende drug zal je perspectief, je redenering, je empathie en je geweten wegnemen. Rechtvaardiging verklaart al het drama in de wereld. Wij definiëren drama als het misbruik van conflictenergie om te strijden tegen onszelf of anderen, met of zonder bewustzijn, om ons negatieve gedrag te rechtvaardigen. Wanneer er verschillen en meningsverschillen ontstaan of wanneer het stressniveau stijgt, hebben we keuzes over hoe we die energie besteden. Drama is één keuze, aangedreven door de behoefte om gerechtvaardigd te worden, en eindigt altijd slecht. Compassie: het tegengif voor drama Compassie is het prachtige tegengif voor drama, ook een deel van onze menselijke natuur. Compassie is het proces van samen met anderen worstelen om iets beters te creëren. Compassie zoekt geen rechtvaardiging , het zoekt positieve impact. Compassie wordt persoonlijk zonder het persoonlijk te maken. Compassie vervangt oordeel door nieuwsgierigheid. Compassie vraagt 100% verantwoordelijkheid voor onze gevoelens, gedachten en gedrag. De volgende keer dat je de drang voelt om die “rechtvaardigings-high” te krijgen, overweeg dan het alternatief. Je hebt een keuze — gerechtvaardigd zijn of effectief zijn. Kiezen voor compassie betekent niet alleen dat je het beste benut van wat het betekent om mens te zijn, maar het helpt ook om iets beters te creëren. Het verschil dat compassie kan maken Een klant deelde onlangs dit met ons na het afronden van onze Compassie Mindset®-cursus en het toepassen van OVSO , onze formule om conflicten aan te gaan zonder rechtvaardiging. "OVSO heeft mijn gesprekken met mijn partner compleet veranderd. Hij trekt zich historisch gezien altijd terug bij conflicten of meningsverschillen. Maar deze aanpak helpt hem zich niet in het nauw gedreven te voelen. Bedankt voor deze kleine overwinning bij mij thuis!" Compassievolle groet, Monique Bruil Artikel van Nate Regier, https://www.next-element.com/resources/blog/the-most-intoxicating-drug/?utm_source=Next+Element+Blog&utm_campaign=7bc5dc9a7d-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_838a9bf6ce-25c65a5d4e-520872308 “Copyright 2022 Next Element Consulting, LLC. All rights reserved.”

Hoe vaak hoor je niet: "Hij maakte me aan het huilen" of "Zij gaf me een rotgevoel" na een gesprek of situatie? Het is een veelvoorkomende reactie wanneer we ons boos, beschaamd of niet begrepen voelen. Maar wat als ik je vertel dat niemand anders dan wij zelf bepalen hoe wij ons voelen, wat we denken en wat we doen? Het veranderen van deze mindset is een echte game-changer , en het begint met verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gevoelens, je eigen gedachten en je eigen gedrag. Waarom geven we anderen de schuld voor onze gevoelens? Wanneer we emotioneel reageren op wat iemand anders zegt of doet, is het logisch om met de vinger naar de ander te wijzen. Immers, het waren hun woorden en gedrag, toch? Maar emoties ontstaan niet zomaar. Ze worden beïnvloed door onze ervaringen, overtuigingen, het verleden en onze mindset. Bijvoorbeeld: Je manager geeft feedback op je werk en wijst je op verbeterpunten. In plaats van dit te zien als constructieve feedback, voel je je terneergeslagen. Je lucht je hart bij een collega en zegt: "Ze gaven me het gevoel dat ik slecht ben in mijn werk." Maar laten we even pauzeren. Laat je manager je echt zo voelen, of raakte hun feedback iets persoonlijks bij jou? Misschien kregen drie medewerkers dezelfde dag feedback, maar had ieder van hen andere gevoelens over wat er gebeurde. Waarom voelen we zoals we voelen? Onze gevoelens komen voort uit onze interpretaties van situaties, niet uit de situaties zelf. Het is niet alleen wat er met ons gebeurt, maar vooral ook hoe we het interpreteren en er betekenis aan geven, dat bepalend is voor onze emoties. De kritiek van je manager kan voelen als een persoonlijke aanval omdat: Je in het verleden geworsteld hebt met onzekerheid. Je constructieve kritiek gelijkstelt aan falen. Je perfectie nastreeft en feedback ziet als tekortschieten. Je graag als bekwaam gezien wilt worden. Door te onderzoeken waarom je je voelt zoals je je voelt, zet je de eerste stap naar emotionele verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid nemen voor je gevoelens In plaats van te zeggen: "Zij gaven me een rotgevoel," probeer het eens anders te formuleren: "Ik voelde me rot omdat ik hun feedback interpreteerde als een teken van falen." "Ik voel me van slag omdat ik niet zeker ben van dit deel van mijn werk." "Dit doet pijn omdat ik door mijn collega’s gezien wil worden als bekwaam." Deze verschuiving in taal haalt de schuld voor je gevoelens weg bij anderen en plaatst de verantwoordelijkheid waar die thuishoort: bij hoe jij zelf dingen verwerkt en reageert. Compassionate Accountability® oftewel compassievolle verantwoordelijkheid gebruiken om door emoties heen te werken Compassionate Accountability® is een methode die compassie en verantwoordelijkheid combineert. Het gaat om het opbouwen van relaties terwijl je resultaten behaalt. Zo kun je het toepassen: 1. Pauzeer en reflecteer Wanneer emoties hoog oplopen, neem dan even de tijd. Vraag jezelf: Wat voel ik precies? Waarom voel ik me zo? Wat zegt deze emotie over mij? Bijvoorbeeld, als je je defensief voelt bij feedback, onderzoek die emotie dan verder. Is het angst om te falen? Een behoefte aan bevestiging? Voor een geweldig boek over het herkennen van emoties en wat ze betekenen, lees Atlas of the Heart van Brene Brown of verdiep je in Echte leiders verbinden. 2. Communiceer effectief Als je je gevoelens hebt erkend, is het tijd om de situatie aan te pakken. Gebruik in plaats van verwijten maken, "ik" uitspraken om te zeggen hoe je je voelt en wat je nodig hebt. In plaats van: "Met die feedback gaf je me het gevoel dat ik waardeloos ben." Probeer: "Ik voelde me uit het veld geslagen omdat ik het belangrijk vind om dingen goed te doen. Kunnen we samen kijken naar de gewenste verbeterpunten en mag ik daarbij op jouw steun rekenen?" Deze aanpak bevordert begrip en samenwerking. Opmerking: Verantwoordelijkheid nemen voor je emoties betekent niet dat je het gedrag van anderen goedkeurt of er verantwoordelijk voor bent. Sterker nog, het is precies het tegenovergestelde. Jij bent verantwoordelijk voor jouw emoties en hoe je reageert. Zij zijn verantwoordelijk voor hun gedrag. Zodra je jouw interpretaties en emoties hebt erkend, kun je gesprekken voeren over verantwoordelijk gedrag. Drie stappen voor verantwoordelijkheid nemen vanuit compassie Verken je gevoelens: Wat voel je precies? Communiceer zonder verwijten: Gebruik "ik" uitspraken. Groei door je emoties te begrijpen: Wat kun je hiervan leren? 3. Leer en groei Verantwoordelijkheid nemen voor je gevoelens betekent niet dat je ze negeert. Gebruik emoties als een kompas om je triggers te begrijpen en ervan te leren. Stel jezelf vragen als: Wat kan ik leren van deze ervaring? Hoe kan ik mijn mindset verbeteren om effectiever te reageren? Welke overtuigingen over mezelf en anderen kan ik bijstellen om veerkrachtiger te zijn? Na verloop van tijd zul je merken dat je verschuift van emotioneel reageren naar bewust reageren. Waarom dit belangrijk is Wanneer we anderen de schuld geven voor hoe we ons voelen, geven we de controle over onze emoties uit handen. Door verantwoordelijkheid te nemen, nemen we die macht terug. Emotionele verantwoordelijkheid helpt ons: Sterkere relaties op te bouwen op basis van vertrouwen en begrip. Bewust te reageren in plaats van impulsief te reageren. Te groeien in zelfbewustzijn en je emotionele intelligentie te vergroten. Tot slot Verantwoordelijkheid nemen voor je gevoelens is niet altijd makkelijk. Het vraagt om eerlijkheid, zelfreflectie en moed. Maar de beloningen zijn groot: diepere connecties, persoonlijke groei en het vermogen om met gratie te navigeren. De volgende keer dat je de neiging hebt om te zeggen: "Zij gaven me het gevoel...", pauzeer. Reflecteer op waarom je je zo voelt, erken het, en neem een stap richting oplossing met Compassionate Accountability® . Onthoud, je gevoelens zijn van jou. Neem de verantwoordelijkheid ervoor. Zoals Viktor E. Frankl zei: "Tussen prikkel en reactie ligt een ruimte. In die ruimte ligt onze kracht om onze reactie te kiezen. In onze reactie ligt onze groei en onze vrijheid." Met een positieve groet, Monique Bruil Artikel van Nate Regier, https://www.next-element.com/resources/blog/stop-blaming-others-for-how-you-feel/?utm_source=Next+Element+Blog&utm_campaign=e4881ddc7f-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_838a9bf6ce-25c65a5d4e-520872308 “Copyright 2022 Next Element Consulting, LLC. All rights reserved.”